DIGNIIN: Sheekadan waxaa ku jira ereyo qayaxan (Adult Content) oo laga yaabo akhristayaasha qaar kamida inay dhibsadaan.

W aa dhul ballaadhan oo sida dheemmanka u dhaldhalaalaya, dhan walbana dhir iyo ubax baa isku maran oo kannaalo biyo ah baa qulqulaya, daruuro yaryar oo dhool ah baa dhaladayda ka muuqda, dhanka barina guulaamo culus oo madoow baa soo guur-guuranaysa. Dhalinyaro wada shuhado ah baa meel halkaas ah oo wejigayga ku beegan ku tumanaya muusig oo gabdho xuuralcayn ah baa u niikinaya oo dabada iyo naasaha si xallad leh u ruxaaya, wiilal yaryar oo qurux badanna waxay la wareegayaan dhalooyin khamra ah oo ay u dhiibayaan shuhadada.
Masraxa waxaa saaran Mujaahid Caydaruus oo ku niikinaya gabadh yar oo dabo kuusan oo marba gaaddada ku qaadanaya, marna shumis iyo baashe ku waalaya wiilka yar ee khamrada u keenaya. Aad bay u baashaalayeen shuhadadu.

Meel aan ka dheerayn halkaa ay shuhadadu ku baashaalayaan waxaa ku qayilaya Ilaahay iyo labo nin oo kale oo aanan garanayn, mar dambe ayaan maqlay Ilaahay oo qoslaya oo kula kaftamaya ninka garabkiisa fadhiya “Waar Jibriil war ma hayside naga tag, miyaadan ogeyn waayadan sidaan jaadka u bartayba qayru masuul baan noqday oo waxar jaban la iguma aaminee subaxdii haddii aan idmo i toosi” ninkii kale oo isagu ka yaraa Ilaahay oo markaa tubaako taqsiimay ayaa sacabbada isku garaacaya si uu iskaga tirtiro dambaska buuriga, isaga oo afka taagaya oo candhuuf dambas u eg tufaya ayuu yidhi “Haye… haye haye Ilaahayow, anigaa ku toosinaya in kasta oo aad dabeecad xun tahay oo aad neceb tahay in hurdada lagaa kiciyo, yeelkeed ee waan arkaynaa” waxaan u gartay ilaahay iyo Jibriil iyo malag kale oo galabtaas halkaa ku barjaynaayey.
Ilaahay tubaakada ma cuno oo sida jibriil afka dambas kuma lahan, laakiin wuxuu ku falan yahay bahal shiishad la dhaho oo mar walba qiiq buu ku dhex jiraa, isaga oo ku dangiiga barkin suxul-saar leh ayuu tuubbada nuugayaa oo qiiqa afuufayaa, malagga kale oo hortiisa fadhiya ayaa dhuxusha u jajabinaya una saaraya shiishadda.

Jibriil qaadka ma taqsiimo oo sida Ilaahay daanka ma buuro, waa mid nadaafad xun oo aan gobannimo u qayilka aqoon, maanta oo dhan wax buu tuftufayaa oo bac madow hortiisa taalla ayuu afka kula jiraa mar walba. Raggaas qayilaya markii aan soo dhaafay ayaan haddana arkay qolo ku dabbaalanaya haro weyn, si farxad iyo qurux leh bay u baashaalayeen, gabdho qurux badan iyo wiilal yaryar oo bari kuusan oo af qurux badan oo guduudan leh baa la dabbaalanayey, hablaha iyo inammada yaryari way qaaqaawan yihiin laakiin raggu waxay wataan surwaallo yaryar oo gaagaaban.

Waxaan si fiican hadda ishaha ugu hayaa nin wiil yar la dabbaalanaya oo marba laabta ku qaadanaya marba la quusaya biyaha, ninkaas cid kale uma dhawa oo keligii ayaa meel yar oo xaaxiga xeebta u dhaw ku dabbaalanaya, dabbaalan maayee wiilka yar ee qilmaanta ah la baashaalaya, wiilka yari waa mid aad u qurxoon oo indho lu’lu’la moodo ayuu leeyey iyo sunniyo waaweyn, iyo af yar oo aad u cas, iyo dhabanno yaryar oo kuuskuusan iyo bari cad oo wareegsan iyo bawdyo yara waaweyn waxaadna mooddaa in uu xoogaa dalbo leeyahay iyo in uu futada kor u taagtaagayo oo uu iska yeelyeelayo ma garanayo, kaas oo jidhkiisa yar ee dhaylada ah ee la moodo in malab saafi ah loogu dhaashiyey ayuu ninkan garka weyn ku falan yahay, wiilka yar waa mid yar oo suuro suuro badan oo is jajabinaya aadna u qosol badan. Waxaan la yaabay sababta uu dhawr xuurul- cayntiisa ahna u soo wadan waayey si uu u sameeyo Orgy Biosexual (kulan wasmo oo rag iyo dumar sameeyaan oo wasmadu ay furan tahay, nin iyo naag, nin iyo nin, naag wasaysa nin, naag iyo naag, iyo wax walba). Haddana waxaan is idhi malaha maanta wiilkan yar ee dhaylada ah ayuu dhool-dhoollinayaa. Mar dambe ayaa la i yidhi ninkaasi waa Abuu Subayr oo aad u ahaa halyey Islaamka u hagar baxay gaaladana hoog baday.

Haradii markii aan dhaafay ayaan haddana soo dhex galay meel mutullayaal qurux badan oo yaryar ay ku yaallaan, mutullaayasha taah iyo aadaar baa ka baxayey, dhidid iyo cadarro udgoon baa ka soo bukhuurayey, sunuuf shahweedna way ka soo uraysay, waxaan u gartay nimankii qooqanaa oo hablihii xuuriyaadka ahaa roorsanaya.
Dalcad yar oo mutullaayasha ka sarraysaa ayaan haddana dul imid oo uu uftiin wayni ka baxayo, anigu qudhaydu maanta tamashle ayaan u soo baxay oo ma rabin in aan khaymaddayda yar ee aan ku dhex caajisay aan dhex yuururo. Dalcadda hoosteeda niman dhalinyaro ah baa fardo jeedlaya oo ku jaro baranaya fardo aad u qurxoon oo baroor iyo caynab iyo jaadad kale oo aan dunida joogin leh, fardo si wacan loo shakaalay oo cigaal iyo kooro xariir ah lagu sitaacay weeye. Wiilasha ku joogana waa wada dhalinyaro garboweyn ah, dhankaa galbeed gabdho yaryar oo surwaallo dabogaab ah iyo naaso-gelis(Rajameeto/Rajistiin/Keeshali) wata ayaa sacabka u tumaya oo si wacan ugu mashxaradaya. Dhanka hablaha ayaan soo maray si aanay fardahaas iyo wiilasha ku jooga aanan jidkooda ugu banneeyo. Hablihii mid ka mid ah oo ii baaqaysa ayaan arkay, waan naxay haddana waan farxay, haddana in aan codkeeda garanayo waan hubaa, oo inay dad adduunyo tahay oo aanay qoomkan jannada lagu sameeyey ahayn baan hubaa.

Nasra: War miyaadan i garanayn Abshirow.. Allah.. Allah. Sidii isku jaanjaamo day, war ma anigaanan ahayn Nasra, gabadhii raashinka u karin jirtay mujaahidiinta.
Abshir: Naa naga tag wax yahay waalan. Ma sidan baad u ekeyd markii aan dunida joognay. Naag gaaban oo madoow oo naaso waaweyn oo mar walba ubad yari ka dabo qaylinayaan baad ahayde. Haddana waa adigaa qalanjada dhexda yar leh ee naasaha kuus-kuusan noqdaye.

Way qososhay iyadoo dhexda jebinaysana xaggayga ayay u soo dhaqaaqday, siday u soo socotay ayay horraadka laabta iga saartay dabadeedna i tiri;

Nasra: Waa runtaa, dunida markaan joognay sidaan uma qurxoonayn, qudhaadu ha illaawin in aad laangare ahayd oo aad lug ka dhutin jirtay. Ayay tiri iyada oo farteeda dhexe inta ay muudsatay haddana aniga dibnaha ii saaraysa.
Abshir: Naa naga tag! Waxyahay waalan anigu caadi baan ahaa ee lugta dagaalkii Xarbul Qaysaan ayuu qori dhuunshilke ahi iga gooyayee, markii dambena Bakistaan baa mid aartifishal ah la iigu sameeyay oo sidaasaan u dhutin jiraye

Carruurtaadi ka warran maxaa jannada jooga.? Ayaan ku idhi.

Nasra: Wiilkaas halkaa fardaha jeedlaya miyaadan arkayn. Waa Daa’uud. Kaygii yaraa, labadii gabdhoodna se waa kuwii dhillooyinka noqday oo cadaabtay galeen. Adigu caruurtaadii aawaye.

Anigu awelba carruur ma dhalin! Iyada oo garabka gacanta iga saarayaa oo qoortana dadbaysa si aan baashe ugu qabto oo aan bushimaha uga dhuuqo.
Dee ina wadi xabiibi. Ayay i tiri inta ay gacanta i qabsatay waxaan aadaynaa khaymadaydee (teendhadaydee).

Abshir: Oo miyaanu nin ku qabin.?
Nasra: Ninkaygii sawkan naarta galay maaha. Naaguhuna sida ragga ma laha niman Xuuralcayn ah oo ragga jannada ayay iskala baashaalaan.
Abshir: Oo hadda cid walba ma la baashaashaa.
Nasra: Haa. Ilaahay baa iigu nimceeyey in aan habeen walba bikro noqdo.
Abshir: Oo macnaha dhillo ayaad hadda tahay.
Nasra: Haa. Dhillo… dhillo janneed!
Abshir: Haddaa muxuu Ilaahay u cadaabay labadaadii gabdhood.
Nasra: Waayo dhillooyin bay noqdeen saw anigii ku idhi.
Abshir: Dee adba saw adiga hadda dhillada ah.
Nasra: War hus! Meeshu waa janno dee hadda.
Abshir: Haa, haye bal ina wadi.

Waanu is raacnay oo khaymadeedii baan galnay. Intii aan aqalka qaybta fadhiga fadhiyey wiil yar baa ii adeegayey oo cabitaanno qaboow iyo caano-muus ii keenayey. Wiilka yari wuxuu ahaa qilmaanta jannada oo u adeegaya Nasra. Aad buuna u qurxoonaa oo waxaan soo xusuustay ninkii wiilka yar harada kula dabbaalanayey. Wiilkii yaraa baan sheekeysannay, oo dhabta ayaan ku qabtay, si wacanna waan u baasheeyey oo afkiisii guduudnaa wuu bararay sidii aan u dhuuqayey. Goor dambe ayay Nasra oo soo qubaysatay noo timid aniga oo wiilkii yaraa kor taagan oo uu isaguna jilba joogsaday oo uu ii dhuuqayo. Markii ay sidaa u soo gashayba way qaylisay.

Nasra: Alla hoogayoo ba’ayeey waa khaniis kani. Wiilka yar buu wasayaa.

Wiilkii yaraa inta uu booday oo uu afka ka tiray dhareerkii kaga yaallay ayuu damcay in uu alaabtii aan wax ku cabbay qaado.

Abshir: Naa yaa Nasra miyaad waalan tahay. Haddii aan khaniis ahay soo adba dhillo ma tihid.
Nasra: Haa dee Ilaahay baa ii nimceeyey oo dembi maahan.
Abshir: Tanna waa sidaa oo kale oo dembi maaha Ilaahay baa anba ii nimceeyey.
Nasra: Waa runtaa illeen wuxu waa janno. Waayahayee kaalay aniga iyo wiilka yarba na wada was ayay tiri iyada oo dhoollacadaynaysa oo xagayga u soo socota oo dhexdana jejebinaysa.

Jaakat weyn oo ay xirnayd ayay halmar iska siibtay oo jirkeedii oo la moodo dhalo nadiif ah ahaa soo baxay. Labadeeda naas oo jirka inta kale ka sii cad oo aad u kuuskuusan, ibtuna ay aad u madoowdahay ayaan isha ku dhuftay. Dabadeedna wiilkii yaraa oo albaabka taagan oo cabsanaya in ay sayidadiisu disho maadaama uu nin islaameed guska u dhuuqaya ayaan ku idhi “Kaalay macno ma leh”.

Wuu soo orday oo markiiba wuxuu bilaabay in uu Nasra u leefo oo uu kintirka ka qaniino, marna aniga ii dhuuqo, Nasrana taah iyo qaylo ayay ka wareegtay, wiilkii yaraana aadaar buu ku daray. Aniga oo Nasra iyo Wiilka marba isku bedbeddelaya oo aad u dhididaya ayaa hal mar albaabkii la soo gargaraacay. Waan naxay oo waan booday, waxaanna mooday in wiilkeedii fardafuulka ahaa yimid aqalka oo uu i dilo doono maadaama aan hooyadii iyo wiilkeediiba roorsaday, lakiin meeshu waa janno oo dembi maahan, cidna cid ma disho. Sidii baa Nasra ugu bogay iyada iyo wiilkeedii yaraa ee quruxda badnaa, habeen walbana waan booqan jiray.